Met de grote vakantie in het vooruitzicht, stak dit weekend een echte
storm op rond de hervormingsplannen secundair onderwijs.
De grote kritiek die je hoorde, was dat de hervorming van het secundair
onderwijs schadelijk zou zijn voor de talentontwikkeling van de 'betere'
leerlingen De talenten van onze toekomstige elite zou ondermijnd worden door de
hervormingsplannen.
Ik vind de insteek totaal fout !
Feit is dat er vandaag veel talent verloren gaat en dat door een foute
studiekeuze leerlingen in hun secundair een schooljaar moeten overdoen.
Hoe kan een leerling die vandaag in het prestigies college de eerste
graad volgt voor zichzelf uitmaken of hij/zij talenten heeft in een
technisch-wetenschappelijke richting? Met welke kennis over die studiegebieden
kunnen de leerkrachten in dat soort scholen advies geven en oriënteren?
Hetzelfde probleem stelt zich overigens ook in scholen waar enkel bvb
een aanbod van harde richtingen tso en bso bestaat en waar de eerste graad
ingekapseld zit in een zesjarige structuur.
Ook daar hebben de leerkrachten niet de kans om de talenten van de
leerlingen volledig te ontdekken en hun studiekeuze te richten in de voor de
leerling best mogelijke richting. Laat staan dat de school en de leerkrachten
in de eerste twee jaar van het secundair onderwijs de kans zouden hebben om de
talenten van de leerlingen op die vlakken te ontwikkelen.
Een eerste brede graad biedt in elk geval veel meer waarborgen op dit
vlak. Een brede eerste graad en de uitstel van de studiekeuze verkleint het
risico of foute studiekeuze door leerling en ouders. Het maken van foute
studiekeuzen is vaak oorzaak van zittenblijven.
Voor leerlingen die in het basisonderwijs grote achterstand hebben
opgelopen en die er niet in geslaagd zijn om de eindtermen
(minimumdoelstellingen) van het basisonderwijs te bereiken, kan een eigen
leertraject in kleinere groepen, met een aangepast programma wel nuttig zijn.
Zeker ook voor het zelfbeeld van deze jongens en meisjes.
Heterogene groepen hoeven de ontwikkeling van leerlingen en de
ontplooiing van hun talenten niet af te remmen. Een andere klasaanpak waarbij
de leerkracht veel meer coach wordt dan instructeur? Die andere klasaanpak zet
naast instructie sterk in op contractwerk, onderzoeksopdrachten,
samenwerking,... Naar mijn aanvoelen gebeurt dit nog veel te weinig in onze
scholen en staan de schoolteams in het basisonderwijs hier al veel verder.
En als ons onderwijs vandaag zo hoog scoort, dan is dat in de eerste
plaats te danken aan de leerkrachten die elke dag voor de klas staan. Zij maken
(de) school. Dat wil echter niet zeggen dat ook de leerkrachten niet mee moeten
evolueren. Differentiatie (en dus meer individualiseren) en uitdagende en
realistische doelstellingen voor iedere leerling (op maat van die leerling):
daar ligt de toekomst van kwaliteitsonderwijs. Een hervorming zonder dat de
leerkrachten hierop voorbereid zijn, is gedoemd om te mislukken, zoals een
onderwijs dat zichzelf niet in vraag durft te stellen gedoemd is om achteruit
te boeren....
